يادداشتي از محمودرضا مهدوي اناري
بهمن ماه 1394 بود که تصميم‌گرفتم نتيجه تحقيقات چندين ساله‌ام را در مورد يکي از راهکارهاي رفع معضل آب در گروهي تلگرامي منتشر نمايم. بلافاصله دعوتي صميمانه از طرف سرکار خانم فاطمه نظري عضو هيأت مديره انجمن پسته ايران با اين مضمون دريافت نمودم:
«هفته آينده در همايش انجمن پسته ايران در کيش شرکت کنيد»!!
و اين بود باب آشنايي من با انجمن و شروع همکاري مشترک. ضريب نفوذ عالي انجمن در محافل و نهادهاي موثر صنفي و کشوري را در همايش کيش به چشم ديدم.
بنابراين هنگامي که با عدم تأثيرگذاري روغن‌شويي زمستانه به منظور بيدار نمودن مصنوعي درختان روبرو شدم و قصد انتشار نتايج تحقيقاتم در زمينه روغن ولک را داشتم، هيچ تريبوني را موثرتر از انجمن نيافتم. با کمک کارگروه تحقيقات انجمن توانستيم کاري کنيم که به‌تنهايي هرگز در توانم نبود.
طي دعوتي رسمي در تاريخ 25 مهرماه امسال، توليدکنندگان روغن و پارافين را در همايشي گرد هم آورديم و آنجا دغدغه‌هاي مشترک صنعت پسته و توليدکنندگان روغن را به گفتگوي جدي گذاشتيم. ما از دغدغه‌هاي روال توليد آنها آگاهي يافتيم و آنها اساس نياز سرمايي و چگونگي مکانيزم روغن‌شويي زمستانه در بيدار نمودن درخت را آموختند.
باز هم بيش از پيش متوجه وزن اين تشکل غيرانتفاعي در پيشبرد اهداف صنعت خوبمان شدم. صميمانه از کليه فعالان صنعت پسته تقاضا دارم انجمن را خانه خود دانسته و تعامل با اين تشکل صنفي را وظيفه‌اي در جهت اعتلاي صنعت پسته در عرصه بين‌الملل بشمارند.
فيلسوفي بزرگ مي‌گويد:
«نپرسيم کشورمان براي ما چه مي‌تواند انجام دهد، بپرسيم ما براي کشورمان چه مي‌توانيم انجام دهيم»