تصویر گرافیکی ارائه شده از ایران و استانهای آن که در بالا نشان داده شده است مبین شدت نسبی و میزان تکرار پذیری خشکسالی های بوقوع پیوسته در داخل مرزهای ایران در دوره سی و نه ساله بین سالهای 1338 تا 1377 شمسی می باشد.
نقشه نشان می دهد که در مناطق قهوه ای و قرمزرنگ، شانس وقوع خشکسالی بمراتب بیشتر از مناطق صورتی رنگ (کمرنگ و پررنگ) بوده است. و نهایتاٌ، شانس وقوع خشکسالی در مناطق سفیدرنگ نسبت به مناطق قرمز و قهوه ای رنگ بین نصف تا یک دهم بوده است. (همانگونه که ملاحظه می گردد استان کرمان در منطقه سفیدرنگ قرار داشته که دارای شانس وقوع خشکسالی کمتری نسبت به دیگر مناطق است).
علاوه بر این، نقشه بالا نشان می دهد که میانگین شدت خشکسالی در طول این دوره 39 ساله با یک روند افزایشی همراه بوده که قسمتهای قهوه ای و قرمز رنگ بیشترین شدت تاثیر و قسمتهای سفیدرنگ کمترین تاثیر را داشته اند.
مطلب مهمی که بایستی در نظر داشت آن است که هیچ همبستگی دقیقی بین گرمایش منطقه ای هوای ایران در بلند مدت که احتمالا تحت تاثیر تغییرات گرمایش جهانی باشد (همانگونه که در تصویر مقابل مشاهده
می شود) و شدت نسبی و تکرار پذیری خشکسالی بین استانهای مختلف ما وجود ندارد. نبود این رابطه
می تواند بعلت تاثیر تفاوت ارتفاع از سطح دریا، پستی و بلندی های منطقه ای، الگوهای بارش خاص هر منطقه و مخازن ذخیره آب زیرزمینی منطقه باشد.
تصویر گرافیکی ارائه شده در بالا که از داده های ماهواره های هواشناسی ناسا استخراج شده است نشان می دهدکه افزایش درجه حرارت سالیانه بین یک تا 4 درجه سانتیگراد در سال 1389 - 1388 نسبت به میانگین درجه حرارت سالیانه دوره سالهای 1330 تا 1359 برای منطقه ای که ایران درآن قرار دارد وجود داشته است. به احتمال زیاد روند افزایشی درجه حرارت در منطقه ما در نتیجه اثرات محلی تغییرات آب و هوایی جهانی (گرمایش جهانی) می باشد.
منبع:
drought.wcrp-climate.org/workshop/posters/Shahram.pdfwww.
