جهت دانلود مقاله کلیک نمائید.
به طور کل هدف از آبیاری، تامین مقدار مناسب آب برای باغات در زمان مناسب است. تصمیمات مناسب برای انجام آبیاری نیاز به دانستن نیاز آبی درخت و اجرای مناسب سیستم آبیاری با توجه به میزان دقیق آب تحویلی و توزیع مناسب آن دارد.
درختان پسته از نظر مقاومت به خشکی معروف هستند و قادرند با مقادیر آب خیلی کم نیز زنده بمانند و محصول نیز تولید کنند اما مقاومت به این معنی نیست که برای تولید محصول بهینه نیاز به آب کمی دارند و می توانند رشد سریع با محصول زیاد داشته باشند. درختان پسته آب را سریعتر از دیگر درختان میوه و خشکبار مصرف می کنند و اگر در دوره های حساس، با میزان کمتر از نیاز آبی آبیاری شوند اثرات منفی بر فرآیند های درونی درخت می گذارد.
برخی نکات قابل توجه در برنامه ریزی آبیاری باغات پسته
در روش های آبیاری سطحی(غرقابی، جوی و پشته ای و نواری) سرعت نفوذ آب در خاک، مدت زمان آبیاری را مشخص میکند. سرعت نفوذ آب در خاکهای سبک بالا و در خاکهای سنگین پایین است.
در سیستم های آبیاری تحت فشار میزان آب کاربردی یا آبدهی نازل ها، تعیین کننده میزان نفوذ آب در خاک است.
سیستم آبیاری و مدیریت کف باغ می تواند بر میزان مصرف آب تاثیر بگذارد. پوشش گیاهی زیاد و رشد زیاد علف های هرز باعث افزایش 20 تا 25 درصدی مقدار تبخیر و تعرق گیاهی در باغ می گردد که این افزایش در باغ های جوان بیشتر است.
اغلب باغ های پسته در آمریکا با سیستم آبیاری قطره ای آبیاری می شوند. راندمان این سیستم بین 85 تا 95 درصد تخمین زده می شود.
در باغ های پسته کالیفرنیا در سالهای خشک از روش کم آبیاری استفاده می شود. روش کم آبیاری تنظیم شده، روشی است برای اعمال تنش خشکی در طول دوره ها ی مشخصی از رشد درخت با هدف کاهش مصرف آب، بطوریکه اثرات منفی خشکی بر تولید و کیفیت میوه به حداقل برسد. این روش در دو مرحله شامل اواخر اردیبهشت تا اواسط تیر (بعد از توسعه کامل پوست استخوانی و قبل از رشد سریع مغز) و پس از برداشت انجام می شود. باید از بروز تنش در اواسط تیر تا زمان برداشت جلوگیری کرد. نتایج نشان داده است که ایجاد تنش در مرحله اول، باعث می شود که میزان خندانی پوست استخوانی بطور قابل ملاحظه ای بیشتر گردد، میزان ناخندانی تا 50 درصد کاهش یابد و میوه ها در زمان برداشت کوچک شوند. بنابراین در باغاتی که درصد دهان بست بالا است اعمال این تنش، باعث بهبودی بازار پسندی می شود و در مقابل در باغاتی که با این مشکل مواجه نیستند، اعمال این روش با توجه به تاثیر آن بر کوچکتر شدن میوه، مفید نمی باشد. از دیگر معایب تنش در این زمان، ایجاد بلوغ ناخواسته و زودرسی و خندانی میوه در اواسط تیر تا زمان برداشت است که احتمال آلودگی به بیماری های قارچی و آفلاتوکسین را در زمان برداشت افزایش می دهد. لازم به ذکر است که ایجاد تنش در مرحله دوم آبیاری تاثیری در میزان تولید محصول ندارد.
در باغهای جوان که دارای آبیاری تحت فشار هستند، کشاورزان می توانند با مدیریت مناسب آبیاری و محدود کردن میزان آب در خارج از محدوده ریشه (با نزدیک کردن نازلها به تنه درخت) یا با کم کردن فشار آب، راندمان کاربرد آب را به حداکثر برسانند. در آبیاری های سطحی برای بهبود راندمان می توان از جوی و پشته های کوچک در هر طرف ردیف درختان استفاده کرد.
منابع :
TREE WATER REQUIREMENTS & REGULATED DEFICIT IRRIGATION
David A. Goldhamer/ 2005
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
