اهمیت تغذیه
تغذیه خوب یعنی اینکه هر 13 عنصر غذایی به موقع به درختان پسته برسد. هر قدر باغی به لحاظ آب و تغذیه ضعیف‌تر باشد جوانه گل کمتری خواهد داشت. اگر ضعف تغذیه در باغ پسته ادامه پیدا کند، برداشت پسته هر سه سال یکبار خواهد شد. رفتار غلط آن است که کشاورزان در سال‌هایی که محصول نیست باغ را رها می‌کنند، درحالی که درخت در این موقعیت بیشتر به تغذیه نیاز دارد.
زمان کلیدی برای تغذیه درخت
مهم‌ترین زمان تغذیه درخت؛ از شروع رشد درخت تا 45 روز بعد از آن است. تنها 45 روز اول فصل که درخت شروع به کار می‌کند فرصت برای کار روی باغ وجود دارد. هر کاری در این بازه زمانی انجام شود نتیجه‌اش دقیقاً در محصول همان سال دیده می‌شود. در آغاز فصل فشار زیادی روی درخت است، جوانه گلی دارد که باید آن را باز کند. میوه نشینی (Fruit set) باید انجام شود، دانه‌بندی باید اتفاق بیافتد. رشد سرشاخه را داشته باشد و جوانه سال آینده‌اش را هم در همین 45 روز بیاورد. درخت پسته مانند درخت توت یا زردآلو نیست که هر زمان آب و کود بدهید قادر به تحریک رشدش باشید، بنابراین زمان‌بندی تغذیه در آن اهمیت بالایی دارد.
نحوه تغذیه
از نظر اقتصادی در مورد عناصر میکرو صرفه با محلول‌پاشی است. حتی کمبود آهن را هم می‌توان با محلول‌پاشی اصلاح کرد، مگر اینکه جایی کمبود به قدری شدید باشد که تیمار خاکی هم نیاز باشد. در این شرایط آهن به خاک داده می‌شود. جهت تأمین ازت در باغ‌های 25، 30 ساله حداقل 200 کیلو ازت خالص نیاز است، یا برای استفاده از اوره 400 کیلو لازم است. اگر بخواهیم از طریق محلول‌پاشی ازت را تأمین کنیم، صد بار (تقریباً سه ماه) 4 در هزار باید استفاده کرد تا بتوان کمبود ازت را برطرف کرد. برای همین به این محلول ها ماکرو می‌گویند و توجیه اقتصادی ندارد به گونه دیگری پاشیده شود.
باور رایج که ادعا می‌شود محلول از روزنه برگ جذب می شود، اشتباه است. مثل این است که بگوییم ما غذا را از طریق نای می‌خوریم. روزنه فقط برای تبادلات گازی مثل اکسیژن و دی اکسید در گیاه به کار گرفته می‌شود و روزنه روی برگ کانال تغذیه نیست.
منافذ ریزی که زیر برگ پسته است «اکتودسماتا» نام دارد و کانال تغذیه پسته‌است. روز و شب هم برایشان ندارد. اگر زمین کم آب نباشد، برگ هم جوان باشد این کانال های تغذیه «اکتودسماتا» کارایی بسیار خوبی خواهندداشت.
تغذیه در سال‌های کم بار و پربار
سیستم درخت پسته، سیستم جذب، توزیع و ذخیره است. بنابراین در سال کم محصول درخت در حال ذخیره است و میزان فسفات، ازت، پتاس بیلان مثبت دارد. در سال پر محصول برای عناصر فسفر و ازت بیلان کاملاً منفی است. برای مثال فندقی‌ها امسال بار ندارند، ولی رنگ برگشان هم زرد شده است، چون در سال گذشته از ذخیره استفاده کرده‌اند. باید امسال به آنها رسیدگی کرد و به کمک‌شان رفت تا سال بعد خود را نشان دهند. نیاز درخت در دوران پر محصول با کم محصول 10 درصد اختلاف دارد. فسفر و ازت عناصری هستند که درختی که برگ می‌زند به شدت به آنها در سال کم محصول نیاز دارد، ولی پتاس عنصری است که در سال پرمحصول دوبرابر نیاز است.
اگر در سال‌های کم محصول بیشتر به درخت رسیدگی کنیم، مقاومت درخت بیشتر می‌شود و در سال پر محصول نتیجه بهتری می‌دهد.